در حسينيه دلمان، مرغ هاي محبت سينه مي زنند و اشك هاي يتيمي در خرابه چشم، بي قراري مي كنند. سينه ما تكيه اي قديمي است، سياهپوش با كتيبه درد و داغ. و در آن با كليد «يا حسين» باز مي شود.
ما دل هاي شكسته خود را وقف اباعبدالله(ع) كرده ايم و اشك خود را نذر كربلا، و اين «وقفنامه» به امضاي حسين(ع) رسيده است.

**
به روزم

راستي اين يه بيت شعر يه خورده به موضوعت مي خوره

از عرش از ميان حسينيه‏ي خدا
آيد صداي ناله‏ي حي علي العزا

وبلاگ خيلي قشنگي داري
ان شاالله به مدد بي بي حضرت زهرا روز به روز بهترم بشه
يا حق