جان تو يك دمي بيا چهره به چره بازگو

تا كه چه مي كشي زما لحظه به لحظه بازگو

دست خطاي ما ببين زلف بلند ناز تو

درد اگر رسد تو را طره به طره بازگو

دردعيان نمي كني با من سخت دل ولي

قصه وصل خود بيا نكته به نكته بازگو

گاه در اين سراي ما عشق تو شورشي كند

باز عيان نمي شوي قصه به قصه بازگو

ساز جهان به سالهاست نغمه خوش نمي زند

نغمه چرا نمي كني رشته به رشته بازگو

تخم صفا فكنده اي دشت دل « اميد » را

سبز چرا نمي شود دانه به دانه بازگو