مردمان رفتند نا گه دل گرفت  قبر کن سنگ لحد را گل گرفت

خسته بودم هیچ کس یارم نشد  زان میان یک تن خریدارم نشد

     هر که آمد بیش حرفی  راند و رفت  سوره ی حمدی برایم خواند و رفت

نه شفیقی نه رفیقی  نه کسی ترس بود و وحشت و دلواپسی

آمدند در راه در دم دو ملک  تیره شد در پیش چشمانم فلک

یک ملک گفتا بگو نام تو چیست ؟ آن یکی فریاد زد رب تو کیست؟

                                               ای گنهکار سیه دل بد صفت !  نام اربابان خود یک یک ببر

دیگر آنجا عذر خواهی دیر بود دست و پایم بسته در زنجیر بود

نا امید از هر کجا و دل فکار  می کشیدندم به خفت سوی نار

ناگهان الطاف حق آغاز شد   از جنان در های رحمت باز شد

مردی آمد از تبار آسمان  نور پیشانیش فوق کهکشان

بر سرش دستار سبزی بسته بود  بر دلم مهرش عجب بنشسته بود

با قدوم آن نگار مه جبین  از جلال حضرت  عشق آفرین

دو ملک سر را به زیر انداختند  بال خود را فرش راهش ساختند

غرق حیرت داشتند این زمزمه آمدی اینجا حسین فاطمه ؟

صاحب روز قیامت آمده گوئیا بهر شفاعت آمده

سوی من آمد مرا شرمنده کرد مهربانانه  به رویم خنده کرد

گفت آزادش کنید این بنده را خانه آبادش کنید این بنده را

این که می بینید در شور است و شین ذکر لالاییش بوده یا حسین

                                                 او که اینجا این چنین تنها شده کام او با تربت من وا شده

مادرش او را به عشقم زاده است  گریه کرده بعد شیرش داده است

سینه چاک آل زهرا بوده است  چای ریز مجلس ما بوده است

اسم من راز و نیازش بوده است  خاک من مهر نمازش بوده است

پرچم من را به دوشش می کشید  پا برهنه در عزایم می دوید

اقتدا بر خواهرم زینب نمود گاه می شد صورتش بهرم کبود

او که در بین شما گردیده بد جسم و جانش بوی روضه می دهد

حرمت من را به دنیا پاس داشت  ارتباطی تنگ با عباس داشت

                                                   روز تاسوعا به تن کرده کفن نذر عباسم شده سقای من

گریه کرده چون برای اکبرم با خود او را نزد زهرا میبرم

هر چه باشد او برایم بنده است اوبسوزد صاحبش شرمنده است

در مرامم نیست او تنها شود  باعث خوشحالی اعدا شود

در قیامت عطر و بویش می دهم پیش مردم آبرویش می دهم

باز بالاتر به روز سر نوشت می شود همسایه ی من در بهشت

سلام خیلی دوست داشتم برای عرفه بنویسم ولی این یه ماهه اصلا وقت ندارم فکر نمی کنم تا  20 -25 دی چیزی بنویسم این شعرو از یه بنده خدایی گرفتم دیدم خوشگله براتون گذاشتم رفتید عرفه التماس دعا 

یا علی مدد

 کربلا قبله ی دلهاست خدا می داند   دیدنش آرزوی ماست خدا می داند

اولین مستمع مجلس پر فیض حسین  مادرش حضرت زهراست خدا میداند

نوشته شده توسط : ممتحنه

با شهدا نجوا کن [ نجوا ]